8 filmów, których nie podejrzewacie o bycie adaptacjami

Fakt, że nie wszystkie scenariusze tworzone są od zera, a znaczna ich część oparta jest na literackim pierwowzorze, zaliczyć można do tzw. „oczywistych oczywistości”. Jednak niektóre z pomysłów na film wydają się tak oryginalne (albo bombastyczne), że tylko uważna lektura napisów początkowych lub końcowych (a powiedzmy sobie szczerze, kto tak robi?) da nam wgląd w nazwiska rzeczywistych tkaczy wątków fabularnych, które pokazywane są na ekranie. Chcecie przykładów? Proszę bardzo.

W serwisie BuzzFeed pojawiła się ostatnio lista 25 takich produkcji, ale tak naprawdę obecność jedynie kilku z nich wydaje się zaskakująca. Warto oczywiście zapoznać się z całym zestawieniem, atoli (zawsze chciałem użyć tego słowa*) poniższych osiem z niego wyjątków nie jest tak oczywista dla przeciętnego widza. Zapraszam więc do krótkiego przeglądu, a spragnionych dokładki odsyłam na rzeczoną stronę internetową. To co przeczytacie poniżej to, jakby nie patrzeć, również adaptacja.

„Szklana pułapka”

Wydana pod koniec lat 70. „Nothing Lasts Forever” („Nic nie trwa wiecznie”) Rodericka Thorpa, na podstawie której napisano scenariusz kultowego „Die Hard”, sama w sobie jest kontynuacją powieści „The Detective” z 1966 roku. Co ciekawe, młodszy o 13 lat pierwowzór został zaadaptowany w 1968 roku, a główną rolę wykreował na ekranie Frank Sinatra. Scenariusz „Szklanej pułapki” w oryginale napisano również z myślą o Sinatrze, jednak kiedy ten się nie zgodził, sequel „Detektywa” stał się samodzielnym (nadmienię też, że zajebistym) filmem z Bruce’em Willisem.

„Shrek”

Wydana w 1990 roku książka autorstwa Williama Steiga już rok później została za odpowiednią kwotę przyrzeczona Stevenowi Spielbergowi, jednak na ekranach (i bez wykrzyknika w tytule) pojawiła się dopiero dekadę później. O fali sequeli nie wspomnę.

„Rambo: Pierwsza krew”

Debiutancka powieść Davida Morrella z 1972 roku również musiała poczekać dekadę, zanim została przeniesiona na ekran, a w przygotowaniu jej adaptowanego scenariusza pracował sam Sylvester Stallone. To pewnie dlatego w przeciwieństwie do oryginału (SPOILER!), w filmie Rambo nie ginie.

„Kto wrobił Królika Rogera?”

„Kto ocenzurował Królika Rogera?”, bo pod takim tytułem Gary K. Wolf wydał swoją powieść, w księgarniach pojawiła się w 1981 roku, jednak jej treść znacząco odbiega od familijnego filmu z 1988 roku. Przede wszystkim całość nie rozgrywa się w świecie kreskówek, ale popularnych zwłaszcza za oceanem pasków komiksowych, a główny bohatera bada sprawę morderstwa tytułowej postaci, która sama też wcześniej odesłała kogoś do piachu.

„Pani Doubtfire”

W oryginale „Madame Doubtfire” Anne Fine jest powieścią dla młodzieży, a jako filmowa adaptacja okazała się bardzo bliska oryginałowi. Opublikowano ją w 1987 roku, natomiast adaptacja miała swoją premierę 6 lat później.

„Ptaki”

Alfred Hitchcock do perfekcji opanował wyszukiwanie mało znanych dzieł literackich i przerabianie ich na filmowe klasyki (przykładem niech będzie „Psychoza”). Jednym z nich był zbiór opowiadań Daphne du Maurier, wydany w 1952 roku pod dość niegroźnym tytułem „The Apple Tree” (ang. „jabłoń”), w którym znalazły się właśnie przykrótkawe „Ptaki”. Dzięki sukcesowi filmu w 1963 roku antologia została wydana ponownie, ale z oczywistych względów zmieniono jej tytuł, tak aby zbić kapitał na sukcesie thrillera o mściwych skrzydlatych zwierzętach.

„Planeta małp”

Wydana w 1963 roku „La Planète des Singes” szybko doczekała się angielskiego przekładu, ale na kinowe ekrany trafiła dopiero pięć lat później. Co ciekawe, inna książka Pierre’a Boulle’a również doczekała się adaptacji. Ale to, że „Most na rzece Kwai” miał swój literacki pierwowzór wie już chyba każdy.

„Przyczajony tygrys, ukryty smok”

Powieść, na podstawie której w 2000 roku Ang Lee nakręcił uhonorowany Oscarem film, tak naprawdę jest czwartym tomem z pięcioczęściowego cyklu autorstwa Wang Dulu zatytułowanego „鶴鐵系列” (no dobra, nie będę taki – pierwsze dwa symbole oznaczają „żurawia” i „żelazo”, a dwa ostatnie – „serię”). Pozostałe cztery książki, wydane w latach 1938-1942 jak na razie nie zostały zekranizowane.

* I, znając siebie, pewnie zrobiłem to nieprawidłowo.