Człowiek nie ma pojęcia, co czai się za rogiem

Tak jak niewielu spodziewa się hiszpańskiej inkwizycji, tak niewiele osób zdaje sobie też sprawę, iż otaczający nas świat skrywa niezliczoną ilość niespodzianek, celowo porozmieszczanych tu i ówdzie przez inne osoby. Ich odnalezienie często graniczy z cudem, a przypadkowe na nie natrafienie powoduje albo szybsze bicie serca, albo konsternację, albo też rodzi podejrzenie o pomieszanie zmysłów. Żeby więc uniknąć tego ostatniego, KWP podpowie Wam dzisiaj czego szukać. I przede wszystkim, gdzie.

Luźna cegła

Kilka lat temu Stuart Ashen, jedna z gwiazd anglojęzycznego YouTube’a, podczas filmowania materiału do kolejnego ze swoich internetowych szortów w pubie Jurnet’s Bar w angielskim Norwich, zauważył na ścianie poluzowaną cegłę. Kiedy ją wyciągnął, zobaczył małych rozmiarów dioramę, przedstawiającą… osobę znajdującą poluzowaną cegłę i natrafiającą w niej na skrytkę. Wideo bardzo szybko rozeszło się po internecie pomysłodawcom ceglanego easter egga przynosząc popularność, a samemu wyszynkowi jakże pożądanych klientów.

---

Układ Słoneczny

W 1971 roku rzeźbiarz Ivan Kozaric podarował stolicy Chorwacji dzieło, które nazwał „Uziemionym Słońcem”. Niczym się właściwie niewyróżniająca kula z brązu spoczęła na środku jednego z miejskich placów, a wzrok przyciągała głównie swoimi rozmiarami. Kiedy jednak w 2004 roku artysta Davor Preis zdecydował się rozmieścić po Zagrzebiu mniejszych rozmiarów kule i kulki, instalacja Kozarica nabrała dodatkowej mocy.

Otóż Preis wykoncypował, że skoro w mieście stoi już Słońce, to warto byłoby dorobić do niego resztę Układu Słonecznego. Tym sposobem chorwackie miasto stało się gratką dla poszukiwaczy sekretów, a konkretniej rzecz ujmując planet w odpowiedniej skali (artysta przyjął rozmiary narzucone przez Kozarica) i w odpowiedniej odległości od „Uziemionego Słońca”. Pierwsze cztery są oczywiście na tyle blisko oryginalnej instalacji, że znaleźć je można na tym samym placu. Jednak by znaleźć resztę (w tym Plutona, który w 2004 jeszcze był uważany za pełnoprawną planetę) trzeba się nieco nagimnastykować. Albo skorzystać z mapy.

Źródła: 1, 2

---

Muzyczne drogi

Kierowcy i pasażerowie kojarzą z pewnością dźwięk, jaki wydają samochodowe opony najeżdżające na namalowane na asfalcie pasy lub wyżłobione w nim ostrzegawcze rowki. Okazuje się, że nad tymi dźwiękami można zapanować, tworząc coś, co przyjęło się nazywać muzycznymi drogami. Te nietypowe atrakcje turystyczne, po których najlepiej jechać z określoną i dozwoloną prędkością, po raz pierwszy pojawiły się w Danii, jednak wkrótce potem rozniosły się od Japonii aż po Amerykę.

Prawdziwy szał rozpętał się jednak wraz z wypuszczeniem w świat reklamy Hondy, która demonstrowała przygotowanie i przejazd po specjalnie przygotowanej nawierzchni. Dla wielu osób jednak tego typu pasy ruchu pozostają niespodziankami, których odkrycie wielu kojarzy się z traceniem zmysłów. Nietrudno się domyślić dlaczego.

---

Wielki różowy królik

W 2005 roku na Włoskie Alpy jakby z nieba spadł gigantyczny różowy królik, który budził nie mniejszą konsternację niż wspomniane wyżej muzyczne drogi.

Sprawcami tego upadku była grupa artystyczna Gelitin, która długiego na 60 metrów zajęczaka wypchała słomą i pozostawiła na zboczu Colletto Fava. Jego różową powłoczkę przez ponad 5 lat tworzyła na drutach drużyna składająca się z kilkudziesięciu babć, a on sam miał przetrwać przynajmniej lat 20. Niestety w chwili obecnej wygląda raczej jak rozdziobana przez latające drapieżniki padlina i królika przypomina już tylko na zdjęciu satelitarnym – bez zbytniego powiększenia. Dla niektórych jednak ten upiorny widok jest zdecydowanie bardziej interesujący, niż flaki, które wystawały z niego już w momencie pojawienia się w Alpach.

---

Do wyrzygania

Moda na gargulce dawno już przeminęła, zaś te, które wciąż spotkać można głównie na zewnętrznych łukach i dachach świątyń lub starych kamienic często nie pełnią już nawet roli ozdobnika, zniszczone przez nieubłaganą siłę czasu i kaprysy natury. Te które ucierpiały najbardziej z czasem zastąpiono nowymi, niekoniecznie dopasowującymi się stylem do reszty rzygaczy okupujących dany budynek. Przykładem niech będzie ten wyjęty z serii filmów o „Obcym” (zobaczyć go można na elewacji XIII-wiecznego szkockiego opactwa Paisley), Darth Vader umieszczony na National Catherdal w Waszyngtonie czy filmowe gremliny, które zobaczyć można we francuskim Saint-Jean-de-Boiseau na Kaplicy Betlejemskiej.

To oczywiście nie wszystkie niespodzianki czekające na niczego niepodejrzewających turystów i gdyby tylko patrzyli oni częściej w górę, a nie na ekrany swoich smartfonów, z pewnością już dawno zostałyby odnalezione.

Źródło: 1