Czym różni się „Blade Runner” od „Blade Runnera 2049”? Na tym drugim zasnąłem tylko raz. I to faktycznie jest spore osiągnięcie Denisa Villeneuve’a – sprawienie, że trzygodzinna masturbacja fenomenalnymi zdjęciami i scenografią nuży w dosłownie kilku drobnych scenach, koniec końców zasługując na przynajmniej 5 Oscarów. O Złotej Żabie nie wspomnę. Czytaj dalej
Wakacje za nami, dni coraz krótsze, za oknem leje, czas więc najwyższy na przeproszenie się z kinem. W multipleksach bowiem po letniej posusze zaczyna się okres, w którym z małymi wyjątkami blockbustery zaczynają ustępować filmom dla nieco bardziej wymagającego widza. Wcale to jednak nie oznacza napływu dzieł naśladowców Bergmana – wystarczy, że jesienna ramówka oprócz efekciarskiej rozwałki proponuje nam zgrabne scenariusze, a odchudzanie portfeli przestaje wydawać się koszmarem. Czytaj dalej
Nieco młodsi czytelnicy – ci gustujący w literaturze młodzieżowej – oraz kinomani, którzy mogą sobie pozwolić na trwonienie czasu na filmy z Carą Delevingne w jednej z głównych ról, mogą przejść obok tego wpisu obojętnie, gdyż to, co tu opisuję, zostało im już sprzedane przy okazji lektury powieści Johna Greena lub seansie jej kinowej adaptacji. Resztę zapraszam na krótką podróż w przeszłość – konkretnie do lat 30. XX wieku, kiedy na mapach okolic Nowego Jorku pojawiła się tajemnicza osada. Osada, o której nikt wcześniej nie słyszał. Czytaj dalej
Gdy ktoś pyta mnie, czy warto wybrać się do kina na film Christophera Nolana, odpowiadam pytaniem: a czy warto na ulicy schylać się po banknot 200-złotowy? Podobna analogia nie zadziała niestety przy okazji jego „Dunkierki”. Nie zadziała, bo odpowiadając pytaniem, musiałbym podmienić wspomniane dwie stówy na walizkę z milionem dolarów. Czytaj dalej
Kilka tygodni temu wrzuciłem na fanpage KULTURĄ W PŁOT odnośnik do strony internetowej, na której pewna internautka przygotowała dość niecodzienne zestawienie zdjęć z różnych serwisów. Otóż fotografie przez nią zgromadzone wrzuciła do szuflady opisanej jako: miejsca, gdzie Wes Anderson mógłby nakręcić kolejne filmy. Miłośnikom jego filmów zapewne niewiele trzeba, by wyobrazić sobie, jakiego typu miejsca Messy Nessy Chick zestawiła w swoim wpisie. Ci, którzy z filmami Andersona do czynienia nie mieli, przyda się odrobina wyjaśnienia. Czytaj dalej
Szedłem na „Króla Artura: Legendę Miecza” jak na ścięcie, zniechęcony negatywnymi recenzjami krytyków na Zgniłych Pomidorach. Owszem, miałem ze sobą odrobinę chmielu, żeby całość weszła gładko i bezboleśnie, ale… nawet bez odrobiny alkoholu bawiłbym się na nowym filmie Guya Ritchiego wyśmienicie. Czytaj dalej